رابطه آگاهی واجی و سطح خواندن دانش آموزان عادی فارسی زبان پایه اول ابتدایی در تهران

در این تحقیق، طرح اولیه آزمون آگاهی واجی ارائه شد و پس از بررسی مقدماتی و اصلاح آن، این آزمون در مورد 67 کودک عادی به اجرا گذاشته شد. با این تعداد آزمودنی، سطح آگاهی واجی کودکان کلاس اول در دو نوبت و با فاصله سه ماه وهمچنین ارتباط آگاهی واجی و سطح خواندن بررسی و نتایج آن در فصل گذشته مطرح شد. در بخش 5-2 نشان داده شد که میانگین نمرات آزمودنی ها در هر یک از بخشهای آگاهی واجی رشد یافته است و فرض صفر که عبارت از عدم رشد هر یک از این بخشها در طول سه ماه است، در بخش تشخیص قافیه و شناسایی واج آخر در واژه با احتمال خطاپذیری 5 درصد و در دیگر بخشهای آزمون، با احتمال خطاپذیری 1 درصد رد می شود. از آنجا که در طول این دوره سه ماهه، تنها متغیری که در مورد تمام آزمودنی ها، بصورت یکسان وجود داشته، عبارت از آموزش کلاسی خواندن است، می توان نتیجه گرفت که آموزش خواندن موجب رشد و افزایش آگاهی واجی آزمودنی ها می گردد. نتایج این تحقیق، با نتایج تحقیقات متعددی که نشانگر تاثیر آموزش خواندن بر افزایش سطح آگاهی واجی در خطاهای الفبایی است (بروس، 1964؛ موراس و همکاران، 1979؛ تون مرونسدل، 1985؛ ردوهمکاران، 1986؛ من، 1986؛ تورگسون، 1994) مشابهت نشان می دهد. در فصل پنجم رابطه آگاهی واجی و خواندن نیز بررسی و در بخش 5-3 مطرح شد. با توجه به جدول 5-22، توضیح داده شد که از میان بخشهای آگاهی واجی، بخش تشخیص قافیه با نمره دقت خواندن معلم و سرعت خواندن متن 100 کلمه ای و معدل سرعت خواندن همبستگی نشان نمی دهد. همچنین شناسایی واج اول در واژه فقط با نمره دقت خواندن معلم و معدل دقت خواندن همبستگی نشان می دهد و اما 6 بخش دیگر شامل ترکیب واجها در واژه، ترکیب واجها در شبه واژه، شناسایی واج اول در شبه واژه، شناسایی واج آخر در واژه، شناسایی واج آخر در شبه واژه و شناسایی واج حذفی، با کل شاخص های دقت و سرعت خواندن و معدل دقت خواندن و معدل سرعت خواندن همبستگی دارند. بنابراین، می توان نتیجه گرفت که در این تحقیق، سطح دقت و سرعت خواندن از نمرات این 6 بخش تبعیت می کند و بعبارتی افزایش یا کاهش هر یک از این بخشها، موجب افزایش یا کاهش دقت و سرعت خواندن می شود. نظیر همین همبستگی را میتوان در مورد نمره کل آگاهی واجی با تمام شاخص های دقت و سرعت خواندن و معدل دقت و سرعت خواندن، مشاهده نمود. نتیجه دیگری که از این تحقیق می توان گرفت این است که در قسمت ترکیب واجها و شناسایی واج آخر، نمی توان در این زمینه که کدامیک از بخشهای واژه یا شبه واژه همبستگی بیشتری با سطح خواندن دارند، نتیجه قطعی گرفت. یافته های این بخش از تحقیق حاضر، با پژوهشهایی که نشان دهنده همبستگی مثبت میان آگاهی واجی و خواندن است (گاسوامی، 1990؛ کاسو، روسینی و مارشال، 1992؛ تورگسون و همکاران، 1994؛ هانگ و هنلی، 1995) همخوانی دارد.